Stef Ruiter van bloembollenbedrijf Ruiter-Wever in Andijk (N-.H.) is vrij snel gecharmeerd geraakt van de mogelijkheden van de onbemande trekker op zijn bedrijf. Hij ziet verschillende mogelijkheden de trekker in te passen in zijn bedrijfsvoering.

Autonoom in de bloembollenteelt

Na de NPPL-ers Brian Salomé in IJzendijke en Pieter Evenhuis in Giethoorn heeft Stef Ruiter de autonome Steyr in de week van 4 september op zijn bedrijf gehad en er grasland ondiep mee gefreesd. In oktober worden daar bollen geplant. Vrij vlot na aankomst van de trekker in Andijk kon-ie aan het werk. Dat kon doordat Ruiter de perceelcontouren en lijnenplanning voor deze bewerking al op GPS had gezet en had doorgegeven aan leverancier GPX Solutions van het iQuus systeem op de Steyr. Daarnaast was doorgegeven welke acties in welke volgorde moesten worden uitgevoerd bij het inzetten en uitheffen van de machine. Op basis van deze informatie was de route die de trekker moest volgen al voorgeprogrammeerd. Ruiter: ‘Van de GPX-mensen heb ik begrepen dat ze werken aan een ontwerp van een lijnenprogramma om zelf die  routekaart te maken.’ Voor Ruiter is dit belangrijk, omdat hij dan vooraf deze routes kan voorbereiden op een moment dat hem dat past en er (vlak) voor het uitvoeren van de bewerking geen verdere voorbereidingstijd nodig is. Als de routes zijn gemaakt kunnen ze draadloos naar de trekker worden gestuurd en hoeft de bestuurder alleen nog maar de juiste route te openen. Koen van Boheemen die vanuit Wageningen University & Research de NPPL-praktijktest met de autonome Steyr-trekker begeleidt, merkt op dat Stef Ruiter voorstander is van het goed voorbereiden van bewerkingen. ‘Dat doet hij nu in de vorm van de lijnen die daarna in zijn eigen terminal ingeladen worden. Ik heb anderen gesproken die het voorbereiden van lijnen en/of een route juist onhandig vinden. Interessant discussiepunt dus.’ (Bekijk hieronder de video over deze proef.)

Open teelten

GPX Solutions heeft de met iQuus uitgeruste trekker via de Nationale Proeftuin Precisielandbouw (NPPL) beschikbaar gesteld. NPPL-ers kunnen er in hun open teelten mee kennis maken. Op hun beurt maken de mensen van GPX Solutions kennis met specifieke eisen die gebruikers vanuit open teelten stellen aan het iQuus-systeem. In de fruitteelt, waarvoor de automatiek in eerste instantie is ontworpen, beperkt het inleren zich bij wijze van spreken tot één keer de boomgaard rondgaan met de spuit en één keer met de bloter. Daarna kan de trekker eindeloos onbemand nadoen wat hem is voorgedaan. In open teelten met wisselende bouwplannen en verschillende werkbreedte voor verschillende bewerkingen is de instructie gecompliceerder. GPX kiest daarom nu expliciet voor een andere aanpak in de open teelten, omdat de bewerkingen telkens wisselen en inleren daarbij veelal niet erg werkbaar blijkt te zijn. Stef Ruiter ziet voor een onbemande trekker op zijn bedrijf direct mogelijkheden bij het bollen planten. ‘Wij spitfrezen vlak voor het planten, bijna in aansluitende werkgangen. Dan is het niet zo heel ingewikkeld om vanaf de plantmachine een onbemande spitfreescombinatie in de gaten te houden. Vanaf de plantmachine zie je voortdurend wat voor werk de spitfrees aflevert en zou je de afstelling kunnen bijstellen als de grond te grof of te fijn komt te liggen. Dynamisch bijstellen dus.’

Inpassen in streven naar betere bodem

Dat scheelt in eerste instantie een chauffeur, maar voor de langere termijn ziet Ruiter mogelijkheden de onbemande trekker in te passen in zijn streven naar een betere bodem. Dat zit zo: met het mulchen van grasland voorafgaand aan een bollenteelt, maakt hij de toplaag met de frees ondiep fijn. ‘Dat geeft voeding aan de bodem en stimuleert het bodemleven. Op weg naar een meer regeneratief landbouwsysteem. Als dat nou zou kunnen met meerdere lichtere trekkers, dan spaar je de bodem en is er minder risico op verdichting van de bodem, zeker in kritische situaties. Tegelijk houd je capaciteit zonder extra chauffeurs.’ Stef Ruiter houdt er niet zo van om op basis van wat nu al kan vooruit te redeneren naar wat misschien wel zou kunnen in de nabije toekomst. Maar op zijn bedrijf ziet hij toch al wel een ‘trits’ kleinere machines onbemand dag en nacht werken. ‘Tezamen zelfde capaciteit, maar minder zwaar.’ Ruiter heeft ook nog wat wensen cq. aanbevelingen voor de onbemand werkende trekker. Hij zou er graag een logger op hebben die pleksgewijs precies aangeeft wat de machine heeft gedaan. Ook zou hij graag storingen doorgegeven krijgen op zijn mobiele telefoon. Hij beseft daar wel bij dat dat laatste een traject op zich is. Een parallelle ontwikkeling van slimme machines met bijvoorbeeld een sensor op de as van de spitmachine. Tegen deze achtergrond beschouwt hij de knop die voortdurend ingedrukt moet blijven om de trekker aan het rijden te houden, als een tussenoplossing. Om de trekker te laten werken moet in deze test of een knop voortdurend worden ingedrukt of moet iemand op de trekkerstoel zitten.

Wagen met bollen er achter

Voorlopig verkiest Ruiter het concept van de onbemand werkende trekker boven de robottrekker zonder cabine, die helemaal niet meer is ingericht voor een chauffeur. ‘Met dit systeem heb je een trekker die onbemand in het veld aan het werk kan. Maar zet je een knop om, dan kun je ook met een wagen bollen erachter ermee de weg op.’ Ruiter prijst GPX Solutions  voor het feit dat ze zo hun nek uitsteken in de akkerbouw. ‘Ik heb daar bewondering voor. De ontwikkeling raakt zo in een stroomversnelling, het werken met een onbemande trekker wordt zo sneller concreet.’